Badania ultradźwiękowe (UT) są jedną z technik badań objętościowych NDT (badania nieniszczące), co oznacza że dzięki ich zastosowaniu jest możliwe wykrywanie wad w całej objętości badanego materiału zarówno powierzchniowych jak i podpowierzchniowych. Umożliwia ona badanie obiektów wykonanych ze stali ferrytycznych, austenitycznych, aluminium, magnezu, miedzi, stopów miedzi, ołowiu, niklu, materiałów kompozytowych a nawet drewna i tworzyw ceramicznych. Metodą tą można badać obiekty poddawane różnym procesom obróbki oraz łączenia poprzez: spawanie, odlewanie, kucie, walcowanie, zgrzewanie, klejenie, lutowanie.
W przypadku badań UT wyróżniamy metody badania techniką echa, cienia oraz rezonansu. Metoda Echa pozwala wykryć nieprawidłowości w postaci między innymi pęknięć czy pęcherzy, poprzez odbicie od nich fali. W przypadku metody cienia, inaczej zwanej przenikania, niezbędny jest dostęp do dwóch stron badanego obiektu, co pozwala dostrzec ewentualne nieprawidłowości w postaci nieciągłości. Metod rezonansu, podobnie jak metoda echa, opiera się na odbiciu fali. Różnica polega jednak na tym, że w przypadku metody rezonansu fale padające i odbite nakładają się na siebie.
Zaletą badań ultradźwiękowych jest szybkość badania i bezpośrednie jej wyniki, możliwość badania grubych oraz długich rozległych elementów (duża różnica w stosunku do badań RT), precyzyjne wykrycie wad wewnętrznych i zewnętrznych.